Pasqua 2010

Quàtar barch in mèzz al lâgh
par un tracc da rïerùn tra gió in ra nòcc,
cul magùn di óman strach
pa’r nagott ca’mpieniva j öcc

In sü ra lita un sciur
l’era’rent a’n föögh da brasca:
“s’hî ciapâ stanòcc o fiö?
bütê a drizza par péscà”
trava squass in gîr a tö

E la ret piena da péss
trala sü mestée de ur
gh’è vórüü ul Giuanin
ca’l ta dìj: “deh, l’è ‘l Signûr”.

Àssa brüta l’è stâ ciâr
sétt bütâ in dur lagh balòss
senza mia ra sòcca’ndoss.
Sétt rüâ denànz a lü,
maser e biótt,
cuma’l mund te sétt vegnüü.

La vergogna in dur tò cò:
‘l cugnóssi mia, ‘l cugnóssi mia, ‘l cugnóssi mia
… gall ca canta, …
làgrim amâr …

La certézza in dur tò cöör:
“Ti te’l sétt, Te vöri bèn”.